Hoe hou je jezelf staande in de Franse Clash-cultuur
Als je succesvol zaken wilt doen in Frankrijk is het belangrijk dat je kunt discussiëren.
Frankrijk heeft namelijk een ‘clash-cultuur’. De Fransman zoekt de discussie op en wil coûte que coûte opkomen voor zijn belangen. Fransen hebben daarvoor een heel arsenaal aan technieken. Zij hebben, veel meer dan Nederlanders, een grote algemene kennis en zijn van jongs af aan getraind in het formuleren van prachtige lange zinnen om de tegenstander te imponeren, te verleiden en als het moet te verslaan.
Het spel van het zakendoen wordt dus anders gespeeld dan in Nederland. Alvorens je tot zaken kan komen, wil je Franse zakenpartner weten hoeveel je weet en hoe je je eigen standpunten verdedigt. Dit betekent dat je op de hoogte moet zijn van wat er speelt. Je hebt gespreksstof nodig. Niet alleen op jouw vakgebied, maar op allerlei vlakken. Je zakenpartners willen je persoonlijk leren kennen. Je kunt daar zelf in een gesprek richting aan geven. Bekijk daarom af en toe Franse nieuwssites, zorg dat je gespreksstof hebt om daarmee je Franse zakenpartner dichterbij te krijgen en echt contact te maken.
Een goed voorbeeld van gespreksstof is, behalve het Coronovirus op dit moment, een kwestie waarover in Frankrijk flink geclasht werd afgelopen weken. Dat ging over de #Césardelahonte (=César van de schaamte). De César is vergelijkbaar met de Oscars uitreiking in Amerika. Elk jaar een bijzondere ceremonie waarbij de beste films worden bekroond. Dit jaar was de avond zeer gespannen en was een ‘clash’ bijna niet te vermijden.
Want wat was er aan de hand. De nieuwe film van Roman Polanski ‘J’Accuse’ werd maar liefst 12 keer genomineerd. Dat schoot totaal in het verkeerde keelgat van de #metoo beweging. De regisseur Roman Polanski (86 jaar) besloot vanwege alle ophef, niet naar de ceremonie te komen.
Polanski is in 1977 veroordeeld in de USA voor het drogeren en verkrachten van een 13-jarige actrice die destijds speelde in een van zijn films. Hij vluchtte voordat hij opgepakt kon worden naar Frankrijk, die hem niet uitleverde aan Amerika. Polanski vond in Frankrijk een “havre de paix” waar hij ongestoord zijn gang kon gaan met sex met minderjarige meisjes. Hij sprak er zonder gêne over tijdens interviews. Sterker nog, in Frankrijk was tot voor kort sex met minderjarigen niet strafbaar. In 2017 werd een 22-jarige man niet strafbaar bevonden aan verkrachting van een 11-jarig meisje, omdat volgens de rechter het meisje er mee zou hebben ingestemd.
Hoe anders is het nu. Adèle Haenel (31) is de actrice met de hoofdrol in de film Le Portrait de la Jeune Fille en Feu, ook genomineerd voor een César. Zij verklaarde eind 2019 als kind seksueel te zijn misbruikt door regisseur Christophe Ruggia, tussen haar 12e en 14e jaar. Hij is opgepakt en in voorarrest gevangengezet.
Toen tijdens de César Ceremonie op 28 februari j.l. bekend werd gemaakt dat Roman Polanski de César nominatie verzilverde en bekroond werd als Beste Regisseur, stond Adèle Haenel op en verliet het theater, luid roepend: “Honte ! Bravo la pédophilie.”
#Césardelahonte werd trending topic met een clash tussen twee standpunten:
- Kamp 1 zegt dat je onderscheid moet maken tussen de artiest en de persoon. Roman Polanski is een geweldige regisseur die fantastische films maakt die voor het Franse cultureel erfgoed heel waardevol zijn.
- Kamp 2 zegt: Roman Polanski had nooit meer aan de bak mogen komen. Als hij zijn straf had uitgezeten, was hij waarschijnlijk nooit zo’n succesvolle regisseur geworden. Bovendien een bakker die fantastische broden bakt, wordt niet op een dergelijke manier de hand boven het hoofd gehouden.
Je snapt het dilemma. De realiteit is dat er een wending in de publieke opinie aan het ontstaan is. De onwrikbare “galanterie à la française” waarbij de man de vrouw verovert op ‘macho’ manieren, is aan het wankelen. Jonge Françaises verwachten nu dat er geflirt wordt met respect, dat ze gelijkwaardig zijn aan mannen en niet gezien worden als prooi. Geen elite, geen genie op welk gebied dan ook, kan nog rekenen op immuniteit. Ook niet in Frankrijk.
Deze anekdote kun je toevoegen aan je kennis over de Franse moraal.
Je doel moet niet zijn om perfect te worden in de Franse taal. Je doel is om in gesprek te zijn, om echt verbinding te maken. Discussiëren, je mening ventileren, je interesses kenbaar maken, je passies overbrengen zijn allemaal veel belangrijker dan correct Frans praten. Je zult zien dat er een wereld voor je open gaat, als je echt contact gaat maken op menselijk niveau. Maar dat moet dan wel in het Frans!
Fabienne van Dillen, senior trainer Frans en Nederlands
Fabienne is geboren in het Franstalige deel van België vlakbij Luik en woonde jarenlang in Parijs en Nice. Ze heeft een lesbevoegdheid voor de Franse en Engelse taal en studeerde Europese Studies aan de Universiteit van Amsterdam. Ze werkte als international marketeer voor multinationals in Parijs en Amsterdam en leidde een marketing- en communicatiebureau. Fabienne ontwikkelt als strateeg samen met creatieve teams marketing- en reclamecampagnes en adviseert bedrijven over zakendoen in Nederland en Frankrijk. Het is haar missie om de Franse taal populairder te maken bij een zo breed mogelijke doelgroep.
Het bericht La culture du choc verscheen eerst op Taleninstituut Nederland – zakelijke taaltrainingen op maat..